سوژه را از دوست گرامی عبدالحق گرفتم. تشکر از ایشان.
براساس قوانین هر دین و کشوری، همه ی کارها جایز است مگر آن دین یا قانون کشور، کاری را تحریم کند. چنانکه امام صادق(ع) فرمود: «کل شیء لک حلال حتی تعلم أنه حرام؛ همه چیز برایت حلال است مگر بدانی حرام است.»

سوژه را از دوست گرامی عبدالحق گرفتم. تشکر از ایشان.
براساس قوانین هر دین و کشوری، همه ی کارها جایز است مگر آن دین یا قانون کشور، کاری را تحریم کند. چنانکه امام صادق(ع) فرمود: «کل شیء لک حلال حتی تعلم أنه حرام؛ همه چیز برایت حلال است مگر بدانی حرام است.»
در اسلام
اگر اسلام ازدواج با محارم را تحریم نکرده بود، امروز دیگران می توانستند به مسلمانان ایراد بگیرند که ازدواج با محارم جایز است. اما در قرآن کریم می خوانیم:
حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهاتُکُمْ وَ بَناتُکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ وَ عَمَّاتُکُمْ وَ خالاتُکُمْ وَ بَناتُ الْأَخِ وَ بَناتُ الْأُخْتِ وَ أُمَّهاتُکُمُ اللاَّتِی أَرْضَعْنَکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ وَ أُمَّهاتُ نِسائِکُمْ وَ... (نساء، آیه 23)
حرام شده است بر شما مادرانتان و دختران و خواهران و عمه‏ها و خاله‏ها و دختران برادر و دختران خواهر شما و مادرانى که شما را شیر داده‏اند و خواهران رضاعى شما و مادران همسر و ...
در زرتشتی
ما نوشته ای معتبر از زرتشتی سراغ نداریم که ازدواج با محارم را تحریم کرده باشد. از پیام موبد عزیز غیبی چنین بر می آید که ایشان نیز مدرکی سراغ نداشته است و به این پناه برده که چون انسان های ناقص الخلقه زیاد می شوند، جایز نیست.
اگر بخواهیم اینگونه استدلال کنیم، کلا در ازدواج های فامیلی احتمال ناقص الخلقه شدن هست. آیا زرتشتی ها ازدواج با دخترعمو و دخترخاله را جایز نمی دانند؟
ضمنا ندانستم ایشان از کجا می گوید که زرتشتی ها در مورد چارپایانشان، جفتگیری با غریبه را رعایت می کردند.
نتیجه اینکه چون در این دین چنین ازدواجی تحریم نشده، از نظر زرتشتی در حال حاضر نیز ازدواج با محارم جایز است مگر آنکه انجمن زرتشتیان تحریم کنند و چون این اظهار نظر آنها مدرکی ندارد بلکه از خودشان در آورده اند، معتبر نخواهد بود چون ما دیدگاه دین زرتشتی را می خواهیم نه موبدان.
یادآوری
قرن هاست که زرتشتیان گرامی ازدواج با محارم را کنار گذاشته اند و آن را جایز نمی دانند اما دلیلی برای حرام بودن این کار ندارند بلکه براساس نظر شخصی خودشان سراغ آن نمی روند نه اینکه دلیلی دینی برای حرمت آن داشته باشند.